ناممکن

امّا آن دیگری کلامی‌ست که پیش از همه به حرف می‌آید، خارج از همه حرف می‌زند، همآره کلامِ نخستین است، هیچ‌وقت هماهنگ نیست، هیچ‌گاه نیازی به تقابل ندارد، آماده‌ی پذیرشِ ناشناخته و بیگانه است (که توقّعِ شاعرانه است). یکی ممکن را می‌نامد، و ممکن را می‌خواهد. آن یکی به ناممکن پاسخ می‌دهد. میانِ این دو [...]

چقدر این صورت شما
که صورت شماست فرق دارد با صورت شما!
و چقدر این صورت شما که قطعا صورت شماست
به میانجی این شعر صورت شماست
[...]

احتمالاً زیاد پیش نمی‌آید که متفکري مسیري را از کانت به سمتِ یک شورتِ بندیِ جی بپیماید، دریدا اما، دستِ‌کم یک بار این مسیر را پیموده است! اقتضای مطلب از یک سو ریشه در تأملاتِ پردامنه‌ی دریدا روی ترمِ parergon (پاررگون) و استفاده‌ی کانت از آن در سنجشِ داوری دارد. پاررگون در اندیشه‌ی کانت چیزي [...]

آری!
به شما بدهکارم!
شعری ننوشتم که بخندید
شعری نرم‌تر از پر و خامه
شعری چنان،
که به رقص آیید [...]

دوبار مُردم. در فاصله‌ی چند ماه: ۲۵ می ۲۰۰۶، ۲۹ دسامبر همان سال. هربار، با استفاده از قوی‌ترین امکانات من را به هوش آوردند ـ اصطلاحی‌ست که استفاده می‌شود ـ هوشیارم کردند، یعنی من را به تمامی‌ی این دنیا بازگرداندند... [...]

دوستِ من، دیگر وقتِ گیتارها، پَرها،
طلب‌کارها، دوئل‌های خنده‌دار بخاطر هیچ، کاباره‌ها،
پیپ‌ها و کلاه‌ها، دیگر وقتِ این شادمانی تکراری
که با آن خوش بودیم، بسر آمده است. [...]

دیدم جنون بهترین ذهن‌های نسلم را ویران کرد، لخت عصبی گرسنگی کشیدند،
خودشان را کشیدند به محله‌ی سیاه‌ها علی‌الطلوع دنبالِ یک تزریق قرمز [...]

جایی دراز کشیده‌‌ در گذشته و بر خرده‌های عینک‌اش
جلّاد
سوت زنان قدم برمی‌دارد [...]

موسیقی‌ی ناممکن - (۱)
نام اثر: ضربه (Beat)
تصنیف کننده: علی مولایی
سبک: هیبرید راک [...]

چه خواهد کرد آزادی‌ام پس از شبت،
شب واپسین زمستان؟
صدها سال پیش «ابری از سدوم
به بابل رفت». اما شاعرش، پُل
سلان، امروز، در رودخانه‌ی پاریس، خودکشی کرد. [...]